Romuald Oramus. Grafiki z lat 1981-1991 Galeria i Dom Aukcyjny Nautilus, Kraków 2009

(…)I stało się coś dla mnie niezwykłego: dawne ryciny, przeobraziły swą zewnętrzną powłokę, pozostawiając stary kościec. Ale reanimacja ta nie obyła się bez zdecydowanej przemiany. To, co kiedyś było przaśne i dramatyczne, nabrało znamion radosnego kalejdoskopu zachowań. Bachanalie, Uczty, Rytuały stając się kolorowymi obrazkami jakiegoś komiksu życia, wciąż groteskowe, nie są już określone wyrazistym dramatycznym tonem klarownych podziałów pomiędzy dobrem i złem, światłem i mrokiem. Czarując barwą, w pewnym sensie zmiękczają przesłanie, relatywizując to, co zrazu wydawało się jednoznaczne.

Rytuały: uliczne bijatyki oraz ceremonie procesyjno – pogrzebowe, nadal wsparte szarościami o różnej temperaturze, zagrały czerwienią, brązem, czernią i błękitem świeckich oraz religijnych celebracji. Uczty w czasie zatrzymane, to nie tylko wspomnienia konsumpcyjnej pazerności czasu dawnego kryzysu lat 80. ubiegłego wieku, ale aktualne obrazowanie ludzkiej zachłanności w tonacji delikatnych, pastelowych półtonów. Płyty po wielekroć już drukowane, często nie dające idealnej pierwotnej czerni tinty, pomimo swej entropii, stają się w nowej sytuacji nie tyle dowodem braku możliwości druku, co śladem przejścia w stan zanikania nadmiernego szczegółu. Płaszczyzny i figuralne formy bardziej pulsują dwuznacznością i niedopowiedzeniem. Kreska akwaforty pozostawiła swą moc, zaś plama akwatinty - dematerializując się, staje przestrzenią delikatnego koloru. Każda odbitka jest barwnie niepowtarzalna, kolejne ich wersje balansują pomiędzy chromatycznymi zestawieniami a przywiązaniem do pierwotnej szaro-szarej i czarno-białej tonacji. Zarazem zdają się sugerować nowe treści i konteksty narracyjnych opowieści *.