Katedra Prousta XI. Kobiety wokół Marcela I, 2016–2019
Akwaforta, akwatinta, miękki werniks, odprysk, sucha igła, 157 × 245 mm
W perspektywie czasu uczuciowe relacje Marcela z kobietami zdają się pasmem porażek i rozczarowań. Kobiety te nie są w stanie zastąpić szczególnie drogiej jego sercu pamięci o matce czy babce. We wspomnieniach są one niczym cienie przeszłości, rzutujące na jego stan ducha. Pamięć o Gilbercie, Albertynie czy innych obiektach sercowych westchnień zdaje się tworzyć korowód coraz bardziej oddalonych znaczeń tych postaci. Wokół pozostają tylko fragmenty dawnej rzeczywistości, spękane formy i kształty, ślady rozpraszania się tego, co kiedyś wydawało się spójne. Drzewa – świadkowie tych przemian, poskręcane, popękane, w milczeniu świadczą o nieuchronnym podążaniu bohatera w nieznane, w stronę coraz bardziej pogłębiającej się samotności.
