Katedra Prousta VI. W przedsionku salonu, 2016–2019

Proust wielokrotnie miesza chronologiczny porządek swej powieści. Wydarzenia i opisy nie mają swej dokładnej czasowej implikacji. Pisarz zakłóca temporalny porządek, po wielokroć wracając do pewnych kwestii – choć nie odpowiadają one dokładnie danemu fragmentowi czasu akcji. Synkretyzm, równoczesne współistnienie tego, co było i co teraz pojawia się w powieści, jest podstawową czasową konstrukcją dzieła. Stąd w omawianym cyklu graficznym obecne są motywy wykraczające poza przebieg proustowskiej narracji. Grafika W przedsionku salonu numerycznie może być umieszczona na początku cyklu. Odpowiada bowiem sytuacji jakby inicjującej opowieść narratora o dążeniu – jego i innych bohaterów – do bycia przyjmowanym i honorowanym w salonach wyższych sfer. Ale niezależnie od anegdotycznych znaczeń – sedno tej pracy dotyczy aspiracji do tego, co jawić się może jako elitarne w wyższych rejestrach „katedry życia” opisanej w powieści.